Home | Biografie | Romans | Poëzie | Columns | Prijzen Nominaties | Optredens | International | Boeken | Contact
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Boekenlijst ISBN-nummers
Haar hele leven heeft mevrouw WC gevochten om geen wc te zijn. Ze leerde houtsnijden, kende de namen van alle bloemen en studeerde kunstgeschiedenis. Ze probeerde zichzelf te veranderen, maar haar buitenkant bleef een probleem. Met hulp van goede vrienden uit haar kinderjaren kon ze opnieuw beginnen. De afstand tussen het uiterlijk en het innerlijk heeft Al Galidi altijd aangesproken. Zo werd mevrouw WC de hoofdpersoon van het boek. Zij staat symbool voor een vrouw met een gouden hart, die wordt misbruikt, achtergelaten en besmeurd. Al Galidi sluit in deze uitdagend mooie roman geen compromissen. Hij laat de taboes achter zich en beschrijft de vreemde wereld van mevrouw WC. Een wereld waarin vriendschap en liefde, wijsheid en humor een grote rol spelen. Maanlichtmoerassen is een boek over iemand die zich een vreemdeling voelt in zijn eigen wereld.
Ik wil naast je liggen zoals de golf naast de golf. Ik wil één met je worden zoals de golf met de golf. Ik wil je volgen zoals de golf de golf. Zorro is oud geworden. Zijn masker gooide hij weg en hij begint gedichten te schrijven. Hij dicht over oude en nieuwe liefdes, over verlangens, oorlog en strijd. Over alles wat hij zonder paard, zonder zwaard en zonder penis tegenkomt. Hij luistert naar zaken, waar anderen hun neus voor ophalen, zoals de zwart-wit televisie in een schuur ‘De tuin die door mij reist, trekt zijn schaduw aan. Ik ben een begraafplaats voor kleuren.’ Zijn gedicht over de zon is het enige dat hij uitstelt te schrijven. In zijn herfst is Zorro een filosoof, die niets anders rest dan zijn gedachten op papier te zetten. He regen, waarom val je hier? Ben je blind, egoïstisch, ben je gek? Waarom open je hier paraplu’s als je daar bloemen kan openen? De herfst van Zorro is vanaf oktober 2006 in elke boekhandel verkrijgbaar
'Jarenlang heb ik zonder angst geplast. Ik dacht dat dat de regering niets
uitmaakte. Maar vandaag moet ik voor iets plassen. Vandaag zullen we plassen
zoals we nooit geplast hebben.' Trillend rolde hij een sigaret. 'Waarom kunnen
we niet laf genoeg zijn om in dit harde zuiden te blijven? Waarom?' Hij sprak
als een kapitein die zijn schip voor zijn ogen ziet zinken. In Mij opa, de president en andere dieren zien we het Irak van Saddam Hoessein door de ogen van een keline jongen. Het is een wonderbaarlijke wereld vol schoonheid, geweld, hoop en liefde, waarin de angst een permanente rol speelt. Een grote verassing, een heel bijzonder talent. Met Al Galidi gaan we nog veel beleven. - Geert Mak Het kan nooit kwaad eens in de spiegel te kijken. Zeker niet in zo'n aantrekkelijke die Al Galidi ons hier voorhoudt. - De Gelderlander
Al
Galidi is een uitgeprocedeerde asielzoeker, die misschien ten tijde van de
uitgave van dit boek niet meer in Nederland verblijft. Elk moment kan hij het
land uit worden gezet.
Bestel
Blanke Nederlanders doen dat wel
Al Galidi presenteert met Ik ben er nog zijn derde bundel columns. De verhalen zijn weer bijzonder veelzijdig. De ene column gaat over de vijanden van de Nederlandse vrouw, een andere over democratie zonder snor. Alledaagse observaties van iemand die ietwat verbaasd Nederland bekijkt worden afgewisseld met columns die meer een statement maken. Steeds worden ze gekenmerkt door een verrassende invalshoek. Humor voert de boventoon, maar harde woorden worden niet gemeden.
Al
Galidi dacht dat zijn columns slechts zouden gaan over de wereld van de
onbekende asielzoeker, die je alleen kunt kennen als je erin hebt geleefd. Toch
dienen zich af en toe politieke onderwerpen aan, en soms is de roep van het
geheugen of van het hart te sterk. Daarom heeft hij op de ene pagina aandacht
voor de baard van Osama Bin Laden en op de andere voor een meisje op het strand
aan de Waddenzee.
Al Galidi
dacht dat zijn columns slechts zouden gaan over de wereld van de onbekende
asielzoeker, die je alleen kunt kennen als je erin hebt geleefd. Toch dienen
zich af en toe politieke onderwerpen aan, en soms is de roep van het
geheugen of van het hart te sterk. Daarom heeft hij op de ene pagina
aandacht voor de baard van Osama Bin Laden en op de andere voor een meisje
op het strand aan de Waddenzee.
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Home | Biografie | Romans | Poëzie | Columns | Prijzen Nominaties | Optredens | International | Boeken | Contact |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||