:: Algalidi ::

Al Galidi is geboren in het Zuiden van Irak. Hij weet niet wanneer hij geboren is, in de woestijn doen ze niet aan verjaardagen. Toen hij klein was, wilde hij graag viool spelen. Zijn vader kocht een goede viool, maar er was geen leraar in de woestijn. Dag na dag ontdekte hij dat hij viool kon spelen met woorden.[klik hier voor meer]

‘Al Galidi, amusant en onderhoudend verteller. In een aandoenlijk accent las hij passages voor uit eigen werk en wist daardoor vanaf het begin de toehoorders voor zich te winnen.’

De Noordoostpolder over optreden van Al Galidi

Poëzie

Volgens Al Galidi is de poëzie in Nederland dood. Niemand leest gedichten, behalve heel oude vrouwen en dan nog niet eens alle; alleen oude vrouwen die nog steeds verliefd zijn op iemand of op het leven. Een dichter die een tweede druk haalt prijst de hemel.

Na zijn eerste gedichtenbundel is Al Galidi op een andere manier gaan schrijven. Als mensen om zijn gedichten moesten lachen, dan was het goed. Als ze niet lachten en zeiden dat het wel een mooi gedicht was, dan veranderde hij het. Een paar gedichten veranderde hij niet, die heeft hij eigenlijk voor zichzelf geschreven. Ze zijn iets tussen sprookjes en gedichten in.

Vredesbespreking van het hart van Zorro met de rust

Ik wil naast je liggen
zoals de golf naast de golf.
Ik wil één met je worden
zoals de golf met de golf.
Ik wil je volgen
zoals de golf de golf.
Ik wil in je reizen
zoals de golf in de golf.
Ik wil je leiden
zoals de golf de golf.
Ik wil in je verdwijnen
zoals de golf in de golf.
Ik wil je omhelzen
zoals de golf de golf.
Ik wil je zoals de golf,
blauw
en eeuwig reizen.

Uit De herfst van Zorro – Al Galidi